Eén blik op de ondergaande zon was genoeg om mijn camera uit de la en mijn jas van de kapstok te grissen. Ik zag dat ik op moest schieten wilde ik de finale van deze schitterende zonsondergang niet missen. Het poldertheater verwelkomde me met open armen. Er waren verder geen kaartjes verkocht, de zaal was leeg. De adembenemende natuurfilm duurde bij elkaar niet langer dan tien minuten, terwijl de wolken boven het schouwspel een roze met paars dak vormden.
A look at the setting sun was enough to grab my camera out of the drawer and my coat from the coat rack in the hall. I saw that I had to hurry, if I didn't want to miss the finale of this magnificent sunset. The polder theater welcomed me with open arms. No other tickets were sold, the cinema hall was empty. The breathtaking nature film lasted no longer than ten minutes, while the clouds above the spectacle formed a pink with purple roof.
De volgende dag was ik al vroeg buiten. De zon was nog niet op en de polder was gehuld in dunne mist. Gespannen wachtte ik op het moment dat de zon boven de horizon uit zou komen. Werd dit opnieuw een feeëriek feest? Traag kleurde de einder even later in prachtige roze en gele pasteltinten, gevolgd door het eerste stukje zon. Mijn hart maakte een sprongetje van blijdschap. Eerst langzaam, maar daarna steeds sneller steeg een oranje bol omhoog. Met een niet aflatende ijver probeerde hij een gat in de nevel te branden, maar echt lukken wilde dat aanvankelijk niet. Het gevecht tussen zon en mist was spectaculair en toch ook weer zo heel anders dan de week daarvoor.
The next day I was early outside. The sun had not yet risen and the polder was wrapped in a thin mist. Excited I waited for the moment when the sun should come above the horizon. Would this become an enchanting moment again? Slowly the horizon coloured a little later in beautiful pink and yellow pastel tones, followed by the first little piece of the sun. My heart beated a little faster. Slowly at first, but then faster and faster, rose an orange ball into the sky. With persistence he tried to burn a hole in the haze, but at first he was not really succesfull. The battle between the sun and the fog was spectacular and yet also so very different from the week before.
Nadat de zon gewonnen had van de mist, werd de omgeving beetje bij beetje voor mij uitgepakt. Die nacht hadden mist en vorst voor een dun rijplaagje gezorgd. Het gaf de polder een nog meer winters aanzien. De zwanen en ganzen, die langzaam uit de nevel tevoorschijn kwamen, maakten er maar het beste van, in afwachting van betere weersomstandigheden. Maar voor mij was dit “A Perfect Winter's Day”, een perfecte winterdag en een onvergetelijke herinnering.
After the sun had won from the fog, the area was bit by bit unpacked for me. That night the mist and frost covered everything with a thin layer of frost. It gave the polder a more wintry look. The swans and geese, who came slowly out of the mist, made the best of it, waiting for better weather. But for me it was "A Perfect Winter's Day". An unforgettable memory.
Vergroot zijn de foto's mooier. Klik daarvoor op de eerste foto.
Enlarged are the photos even more beautiful. Click on the first picture.
Enlarged are the photos even more beautiful. Click on the first picture.
Thanks to all my friends abroad for their spontaneous, nice comments and praising words on my last blog. I hope we keep in touch and of course I will visit you on your own blog.
Groetjes/Greetings, Joke