woensdag 27 juni 2012

In het voorbijgaan

Zoals ik al in mijn vorige blogs vertelde, fiets ik veel. Vooral in de polder, maar ook om kilometers verderop boodschappen te doen of om bijvoorbeeld naar sport te gaan. Als het weer een beetje meezit, laat ik de auto zoveel mogelijk staan. Niet alleen uit gezondheidsoverwegingen of uit het oogpunt van energiebesparing, maar ook omdat je op de fiets veel meer van je omgeving ziet. De meeste keren gaat de camera mee.

Regelmatig gebeurt het me dat ik ergens langs fiets en in het voorbijgaan meen iets gezien te hebben dat de moeite waard is. Meestal ga ik dan even terug. Een bijzondere bloem, een jonge vogel, een mooie lichtval vanaf een bepaald punt, een blik op het landschap onder een snel wisselende wolkenhemel.....ik zou het gemist hebben als ik niet was teruggegaan of in mijn auto gezeten had. Ik las eens ergens een opmerking van een andere fotograaf. Hij zei: ïk denk in "beelden". Ik vond dat eigenlijk wel treffend beschreven, want ik merk dat ook vaak bij mezelf. Zelfs als ik op de fiets zit om mijn boodschappen te halen. 

In dit blog foto’s van die dingen, waar mijn oog onderweg “in het voorbijgaan” op viel.

Wat ziet het landschap er met die donkere wolken eigenlijk mooi uit
De bergeendjes worden al aardig groot
Dit is géén paardenbloem, maar streepzaad (Crepis). Het behoort tot de composietenfamilie (Asteraceae)
       
Aan de rand van De Groene Jonker zijn de tureluurs vlak langs de kant aan het fourageren. Ik hoef ze niet eens te zoeken.
Wat is er Hollandser dan dit?
Vlak boven mijn hoofd is een torenvalkje aan het "bidden"
De gele plomp (Nuphar lutea) is een algemeen voorkomende waterplant uit de waterleliefamilie. De sloten liggen er vol mee...... 
.......maar wat drijven die knoppen decoratief op het water
........en wat een prachtige harten hebben ze.
Nog geen 2 weken geleden gaven gele lissen (Iris pseudacorus) de slootkanten een feestelijk tintje. De plant, die door de opname van vele voedingsstoffen zorgt voor kwaliteitsverbetering van het water, heeft tot voor kort op de lijst met beschermde planten gestaan. 
De dagkoekoeksbloem (Silene dioica) geeft een kleurig accent aan het landschap
......even proberen deze kokmeeuw vliegend te fotograferen. 
Kamille (Matricaria) 
Niets vermoedend zat deze haas in het zonnetje om zich heen te kijken. 

Allemaal bedankt voor jullie reacties op mijn vorige en op dit blog. Ik stel dat altijd erg op prijs. Het is fijn om je foto's met anderen te kunnen delen. Groetjes, Joke

zondag 24 juni 2012

Ooievaarskuikens


Nadat de ooievaars van het ooievaarsstation hier in de buurt elkaar als partners hadden uitgekozen, was het spannend of er ook eieren uitgebroed zouden gaan worden. Eind maart liet ik van de paring wat foto’s op mijn blog bij Punt zien.Voor diegenen die ze niet gezien hebben zal ik dit blog met een paar van die foto’s beginnen.

Het mannetje en vrouwtje broeden om de beurt totaal ongeveer 33 dagen. Omdat de nesten hoog zitten is het vanaf de grond moeilijk te zien of er eieren in liggen. Ik moest dus maar een beetje inschatten wanneer er jongen zouden kunnen zijn. En dan nog kun je ze de eerste weken niet vanaf de grond zien. De laatste tijd ben ik elke week gaan kijken of er al iets te zien was.

Het station bestaat uit 5 palen, waarvan er maar één echt goed te fotograferen is. Afgelopen week ben ik weer gaan kijken en in plaats van alleen de kop van de ooievaar boven dat nest uit te zien, stond die nu op het nest.Ik heb dus het vermoeden dat er een jong is, maar het liet zich niet zien. Op de andere palen waren wel jongen, waarschijnlijk maar één per nest. Eén was nog zo klein dat het nauwelijks te zien was en het andere was inmiddels al zo groot dat het de vleugels aan het proberen was voor de eerste vliegles.

Binnenkort zal ik weer eens gaan kijken of er op het te fotograferen nest al iets te zien is.

Deze en de volgende foto zijn van eind maart.

Deze foto is van begin juni. Het is niet duidelijk of de ooievaar nog aan het broeden is of  dat het jong net uit het ei is en warm gehouden wordt..
Dit is een ooievaar van één van de andere nesten. Tussen de poten is een klein jong te zien.
Het jong uit dit nest is al een stuk groter. Het was de vleugels aan het proberen toen ik er stond te kijken.

Binnenkort hoop ik een vervolg te kunnen fotograferen van het nest dat goed te fotograferen is. 

woensdag 20 juni 2012

Cowboy in de ochtendmist


Dinsdagochtend. Zodra ik die ochtend naar buiten kijk zie ik dat de zon al vaag opkomt. Boven de polder hangt een dunne deken van mist. Ochtendmist! Eén van mijn favoriete weersomstandigheden, waar ik elke keer opnieuw enthousiast naar kan kijken. Het landschap ziet er nog onberoerd uit en de dag begint veelbelovend. Vandaag geen regen en wind.

Snel pak ik mijn camera. Even later fiets ik in de polder. In het eerste weiland dat ik tegenkom staan de koeien voor het toegangshek te dringen. Op zich al een prachtig plaatje, maar ik vraag me af wat er gaat gebeuren. Wat weten zij, dat ik niet weet? Nog geen minuut later stopt de pick-up van de boer voor het hek. Hij opent het, waarna de koeien keurig achter elkaar de weg op lopen, op pad naar de boerderij waar ze gemolken worden. Hier en daar neemt een koe de tijd om van een haag te eten of een hapje gras langs de route te nemen. De boer rijdt er als een moderne cowboy in zijn pick-up achteraan, af en toe roepend, fluitend en zwaaiend met zijn arm om de koeien aan te sporen om door te lopen. Uiteindelijk belanden ze allemaal in de stal. Erg veel haast lijken ze niet te hebben, net als iedereen hier in de polder.











Allemaal bedankt voor jullie leuke reacties op mijn vorige en dit blog. Groetjes, Joke

zondag 17 juni 2012

Vliegensvlug


Gefascineerd kan ik tijdenlang kijken naar alle bezoekers die de bloemen in mijn tuin en daarbuiten bezoeken. Bijen, hommels, vliegen en vlinders allemaal vinden ze er kennelijk iets van hun gading, terwijl ze rusteloos van bloem naar bloem vliegen.

Dat bracht me op het idee om te proberen om ze op een mooie manier fotografisch vast te leggen. Ik had dat eigenlijk nog nooit eerder gedaan. Het bleek alleen makkelijker gezegd dan gedaan.

Met mijn camera installeerde ik me op een gunstig plekje in de tuin. Een statief leek me niet echt handig, want de hommels die ik wilde fotograferen vlogen razensnel rond. Kwam dat door het zonnige weer? Van de eerste serie foto’s hield ik uiteindelijk niets over. Terwijl de bloemen er prachtig scherp op stonden, waren de hommels allemaal bewogen. Op sommige foto’s stonden zelfs helemaal geen hommels. Die waren er tijdens het afdrukken vliegensvlug vandoor gegaan. Dit vergde dus kennelijk een andere tactiek. De volgende dag probeerde ik het opnieuw. Het was bewolkt weer en de hommels waren rustiger. Nu lukte het beter. De hommels werden scherper, maar door het bewolkte weer was er veel minder licht en vertoonden de foto’s zichtbare ruis. Dit was het dus ook niet. Twee dagen later waren er weer zonnige perioden en deed ik een nieuwe poging. Inmiddels had ik meer ervaring in het sneller scherp stellen, het volgen van de hommels, het inschatten of ze even op de bloem zouden blijven zitten en het eerder afdrukken. Die serie werd meteen stukken beter.

Na nog wat oefenwerk zijn onderstaande foto’s uit mijn camera gekomen. Hier en daar heb ik ook nog wat andere insecten  gefotografeerd. Bij het zoeken naar de soortnamen heb ik hulp gehad van Thijs de Graaf, die veel insecten op zijn website heeft staan. Bedankt Thijs!

Ik heb weer veel van deze oefening geleerd. De volgende uitdaging is "vliegende vogels".



Waarschijnlijk gele Strontvlieg (Scathophaga)



Dansvlieg, waarschijnlijk een Akkerdisteldansvlieg (Empis livida.) Familie Empididae




donderdag 14 juni 2012

Teveel zwanen in de polder?


Er zijn hier in de polder heel veel zwanen, tot grote ergernis van de boeren. Het energierijke Engels raaigras, de grassoort die in weilanden wordt ingezaaid, is voor knobbelzwanen, naast waterplanten, prima voedsel. Zo'n dertig zwanen eten ongeveer net zoveel gras als één koe en door hun uitwerpselen vervuilen ze het gras waardoor het vee het niet meer wil eten. Knobbelzwanen zijn beschermd, maar als een boer schade van ze ondervindt bestaat er een wettelijke mogelijkheid om ze te verjagen, hun nesten te verstoren en ze in het uiterste geval te doden. Helaas heb ik boeren hier in de buurt zwanennesten zien opruimen. Van hun kant begrijp ik dat, maar zelf vind ik dat triest. Het zijn zulke prachtige en sierlijke dieren. En wat is teveel?

Op veel blogs zag ik al foto’s van knobbelzwanen met hun jongen. Stuk voor stuk prachtige foto’s. Toch kan ik het niet laten om er met mijn blog een paar aan toe te voegen. Ik geniet er elk voorjaar opnieuw van om de jongen te zien en de ouder-zwanen die daar zo zorgzaam en beschermend mee bezig zijn. Het jong -het was er maar één- dat ik hier gefotografeerd heb, is waarschijnlijk nog niet zo heel lang uit het ei. Zodra de ouders wegvaren, klit het zich aan één van hen vast. Soms zwemt het tussen beide ouders in, maar soms ook helemaal achteraan. Met zijn kleine pootjes moet hij nog behoorlijk hard trappelen om ze bij te houden. Af en toe heb ik zelfs de neiging om de zwanen na te roepen dat ze wat moeten inhouden, omdat ik zie dat het jong ze nauwelijks kan bijhouden. Maar er zijn al veel zwanen groot geworden, dus met deze hummel zal het vast ook wel lukken.







....en ze leefden nog lang en gelukkig!
Allemaal bedankt voor jullie reacties op mijn vorige en op dit blog. Ik stel jullie berichtjes erg op prijs. Mijn bedoeling was om jullie allemaal persoonlijk te bedanken, maar mijn dagen zijn gewoon te kort en dan schiet dat erbij in. Ik zie jullie sowieso op jullie eigen blogs. Groetjes, Joke

zondag 10 juni 2012

De roep van de scholekster


In de weilanden rondom ons huis zie en hoor ik regelmatig scholeksters. En hoewel die in het westen van het land zeer algemeen en veel voorkomend zijn, blijf ik het, met hun grote rode snavels, mooie vogels vinden. Ik heb zo langzamerhand al veel foto’s van ze gemaakt. Maar omdat ik altijd het idee heb dat het misschien nog beter of mooier kan, moet ik mezelf gewoon afremmen om niet steeds weer een foto te maken.

Op de geluksdag, die ik in mijn vorige blog beschreef, zag ik -toen ik bijna weer thuis was- dichtbij de weg een scholekster zitten. Hij trok mijn aandacht doordat hij onophoudelijk aan het roepen was. In een opwelling om toch nog een keer een foto van een scholekster te maken stapte ik van mijn fiets. Op datzelfde moment zag ik in het lange gras aan weerszijden van de vogel drie bruine kopjes omhoog komen. Jonge scholeksters. De tekening in hun verenkleed was al goed te zien. Alhoewel ze er niet meteen vandoor gingen, zetten ze toch al spoedig koers naar een verderaf gelegen plekje. Ik had net de tijd om snel een paar foto’s van ze te maken. Naderhand heb ik ze nog één keer heel even gezien. Daarna niet meer.

De scholekster is een zwart-witte steltloper. Hij komt zowel in weilanden als aan de kust voor. Met zijn lange rode snavel woelt hij in de grond op zoek naar voedsel en opent er aan de kust de mosselen en kokkels mee. De snavel slijt daardoor hard. Gelukkig groeit hij ook snel weer aan met ongeveer 0,4mm per dag. De broedtijd loopt van half april tot eind mei. De vogels leggen meestal twee, soms drie eieren in een nest dat gemaakt is in een ondiep kuiltje. De jongen worden, in tegenstelling tot de meeste andere weidevogels, nog een poosje door de ouders gevoed. Scholeksters zijn bijzonder gehecht aan hun territorium en kunnen tot wel 30 jaar oud worden. Klik HIER voor meer informatie.






woensdag 6 juni 2012

Futen: Samen in bad


Je hebt zo van die dagen, dat het geluk met je is. Vorige week had ik er zo één. Ik had een middag vrij gemaakt om te gaan fotograferen. Helaas verdween de zon zo gauw ik op mijn fiets zat. Dat was minder. Maar na nog geen kwartier fietsen trof ik in een sloot -vlak bij de kant- een fuut met een al wat groter jong aan. Omdat ze druk met zichzelf bezig waren hadden ze me niet in de gaten. Het jong was voortdurend en luidruchtig om eten aan het bedelen, terwijl de moederfuut haar badbeurt voorbereidde.

Zo onopvallend mogelijk stapte ik van mijn fiets, pakte mijn camera en verstopte me snel en zo goed mogelijk achter mijn fiets. De fietstas op mijn bagagedrager helpt daar goed bij. Zo te zien had ik het tafereel niet verstoord, want de futen bleven vlak voor de kant liggen.

Terwijl moeder een bad nam en daarna aan het jong voordeed hoe je de veren moet poetsen, probeerde die dat na te doen. Maar zo gauw het jong ook maar even dacht vader met het eten aan te horen komen, was moeder de aandacht kwijt. Een komisch schouwspel, waar ik met plezier naar heb zitten kijken en ondertussen onderstaande foto’s van maakte.